معرفی بیماری لیشمانیوز Leishmaniasis

لیشمانیا کانینا یا لیشمانیوز در سگ چیست؟

انگلی است که از دو میزبان عبور می کند.

در اولی غیرفعال می ماند و در دومی جایی است که فعال می شود، رشد می کند و تولید مثل می کند.

لیشمانیوز چرخه زندگی خود را در پشه خاکی آغاز می کند، سپس هنگامی که انگل با میزبان دوم که یک پستاندار است تماس پیدا می کند، جایی است که فعال شدن و خطر احتمالی رخ می دهد.

نام لیشمانیوز اصطلاحی است برای توصیف بیماری ناشی از انگلی تک یاخته ای به نام لیشمانیا.

لیشمانیا سگ یک بیماری عفونی جدی برای سگ ها است. وقتی سگی به این بیماری مبتلا شود و به سرعت و به درستی درمان نشود، می تواند عواقب کشنده ای داشته باشد.

این بیماری درمان قطعی ندارد، اما با درمان به موقع سگ می تواند کیفیت زندگی بهتری داشته باشد.

لیشمانیا چگونه به سگ منتقل می شود؟

این بیماری با نیش پشه خاکی آلوده یعنی پشه منتقل می شود. از طریق مایعات پخش نمی شود.

هنگامی که پشه سگ را نیش می زند، انگل وارد بدن او می شود و در آن زمان است که عفونت شروع می شود.

عفونت می تواند بدون علامت باشد، یعنی سگ هیچ نوع علامتی را نشان نمی دهد.

وقتی سگ علائمی نداشته باشد، انگل ممکن است برای مدت طولانی یا سال ها در خونش غیرفعال باشد، اما برخی از بیماری ها می تواند باعث فعال شدن آن شود.

هر محرک خارجی می تواند باعث فعال شدن و شروع عفونت شود.

ذکر این نکته ضروری است که این بیماری به طور مستقیم بین سگ ها منتقل نمی شود، تنها زمانی که نیش پشه ماده آلوده اتفاق می افتد.

یک پشه ماده می تواند چندین سگ بین 2 تا 3 سگ را آلوده کند و سپس بمیرد.

پشه سگ را نیش می زند.

پشه انگل را وارد خون سگ می کند.

این بیماری شروع به تولید مثل می کند.

لیشمانیوز و انسان:

این بیماری می تواند انسان را نیز درگیر کند، اما چندان شایع نیست.

برای اینکه انسان آلوده شود باید از نیش پشه نیز باشد. با این حال، مواردی وجود داشته است که در آن انسان توسط سوزن های آلوده مبتلا شده است.

سگ نمی تواند مستقیماً انسان را آلوده کند، اما انگلی که در بدن یک پشه قرار دارد از طریق نیش به عنوان یک ناقل عمل کرده و می تواند پس از نیش زدن سگ آلوده باعث انتقال این انگل تک یاخته ای به انسان شود.

این بیماری همه انسان ها را مبتلا نمی کند، افرادی که سیستنم ایمنی ضعیف تری دارند (ابتلا به HIV، سرطان یا سوء تغذیه هستند) مبتلا میشوند.

انواع لیشمانیوز در سگ ها

دو نوع لیشمانیوز وجود دارد: لیشمانیوز جلدی و لیشمانیوز احشایی.

لیشمانیوز جلدی

این شایع ترین مورد در بین سگ ها است و 80٪ بخش پوست را تحت تأثیر قرار می دهد.

علائم اصلی آن عبارتند از:

• ریزش مو به خصوص در اطراف بینی، گوش و چشم
• آلوپسی
• زخم های پوستی، ضایعاتی که خیلی آهسته بهبود می یابند یا بهبود نمی یابند مگر اینکه به موقع تشخیص داده شوند
• رشد ناخن (به طور نامتناسب)
• ناخن های شکننده، بسیار بلند یا بسیار شکننده
• افزایش لایه بیرونی پوست
• از دست دادن رنگ در پوست
• ترک در قسمت زیرین پاها، روی پدهای آنها
• ندول های روی پوست

لیشمانیوز احشایی

لیشمانیوز احشایی قسمت داخلی سگ یعنی اندام های سگ را تحت تاثیر قرار می دهد.

این بیماری می تواند بر کلیه ها، کبد و طحال تأثیر بگذارد. همچنین بر نخاع و سیستم ایمنی بدن تأثیر می گذارد.

طبیعی ترین چیز این است که بین دو تا هشت ماه پس از نیش پشه آلوده رخ می دهد.

علائم شما عبارتند از:

از دست دادن اشتها.

بی تفاوتی یا بی تحرکی.

کاهش وزن بسیار شدید (قابل توجه با چشم غیر مسلح).

بزرگ شدن کبد.

خونریزی بینی

تغییر در کلیه ها.

اسهال

مدفوع قیری، یعنی به رنگ قرمز تیره یا سیاه (اما این یک علامت نادر است).

علائم فوق برای تشخیص اینکه سگ مبتلا به لیشمانیوز جلدی یا لیشمانیوز احشایی است بسیار مهم است، با این حال، علائم دیگری نیز وجود دارد که نمی توان آنها را نادیده گرفت.

برخی علائم دیگر عبارتند از:

سگ زیاد ادرار می کند.

او بسیار تشنه است.

نورالژی (درد شدید در یک عصب).

درد مفاصل.

درد در عضلات.

مهم: شایع ترین یا اصلی ترین علامت این است که سگ موهای اطراف بینی، چشم و گوش خود را از دست می دهد.

سپس، با گذشت زمان، وزن کم می کند اما به طور معمول به خوردن ادامه می دهد. پس از آن، زخم روی پوست (پاها و سر) قابل مشاهده است.

هنگامی که بیماری بسیار بیشتر پیشرفت کند و مزمن شود، علائمی مانند نارسایی کلیه، مشاهده می شود.

توجه: همه سگ ها علائم یکسانی ندارند زیرا نژاد و جثه سگ می تواند بر رفتار بیماری و همچنین عوامل دیگر تأثیر بگذارد.

چگونه از سگ خود در برابر لیشمانیا محافظت کنم؟

برای محافظت از سگ در برابر این بیماری مهم، اولین نکته این است که بدانید پشه ها چه زمانی بیشتر حضور دارند.

بیاد داشته باشیم که این یک پشه عادی نیست، بلکه پشه خاکی است.

به طور معمول پشه ها در هوای گرم، یعنی در تابستان، بیشتر دیده می شوند. به این ترتیب می توان برخی اقدامات احتیاطی را به موقع انجام داد.

مهم است که سگ را به طور مکرر و در صورت بروز کوچکترین علائم نزد دامپزشک ببرد. با مراجعه به دامپزشک متخصص می تواند بهترین راه برای محافظت از حیوان خانگی خود را به شما بگوید.

وقتی سگی در مناطق روستایی زندگی می کند یا زمان زیادی را در اصطبل اسب می گذراند، بیشتر در معرض خطر قرار می گیرد.

مراقبت های عمومی که سگ مبتلا به لیشمانیوز به آن نیاز دارد

زمانی که سگی مبتلا به لیشمانیوز است، با داروهای تجویز شده توسط دامپزشک و با رژیم غذایی مناسب قابل درمان است.

بنابراین، می توان به این نتیجه رسید که سگ علائم بیماری را برای مدت طولانی نشان نمی دهد.

بیشترین درمان مورد استفاده N-methylglucamine است، اما آلوپورینول نیز استفاده می شود.

برخی از داروهایی که ممکن است پزشک شما تجویز کند (خوراکی یا تزریقی):

آمفوتریسین B.

پنتامیدین.

کتوکونازول.

و...

بسیاری از پزشکان اطمینان می دهند که درمان و در عین حال ارائه تغذیه خوب به سگ ها به طور قابل توجهی به پیشرفت آنها کمک می کند.

توجه: درمان سگ های مبتلا به لیشمانیوز فقط به سرکوب علائمی که عفونت ایجاد می کند کمک می کند، اما آنها را درمان نمی کند.

بعداً علائم عفونت ممکن است عود کند و در این صورت، لازم است درمان تحت نظارت دقیق و مجوز دامپزشک از سر گرفته شود.

زمانی که بیماری به موقع تشخیص داده شود، تأثیر درمان بسیار بهتر خواهد بود زیرا به راحتی قابل کنترل است.

رژیم غذایی ایده آل برای سگ مبتلا به لیشمانیوز:

بسته به تأثیر عفونت، سگ به رژیم غذایی خاص تری نیاز دارد.

به عنوان مثال، اگر سگ نارسایی کلیه دارد، رژیم غذایی باید بسیار متفاوت از سایرین باشد. علاوه بر این، شما نباید تغییر اساسی در نحوه غذا خوردن ایجاد کنید، بلکه باید به تدریج تغییراتی ایجاد کنید. به منظور کمک به تقویت سیستم ایمنی بدن خود تا بتوانید با این بیماری مبارزه کنید.

موارد زیر توصیه می شود:

پروتئین های آسان هضم:

این به معنای دادن بیش از حد پروتئین نیست، زیرا می تواند خطرناک باشد، بلکه به اندازه کافی به آن داده شود و هضم آن آسان باشد.

به این ترتیب، کلیه نیازی به کار اضافی نخواهد داشت، اما اگر کلیه آسیب دید، لازم است پروتئین را به طور کامل از رژیم غذایی خود حذف کنید.

یک گزینه پروتئین مرغ یا ماهی قزل آلا است.

آنتی اکسیدان ها:

آنتی اکسیدان ها برای سیستم ایمنی سگ بسیار مهم هستند.

به عنوان مثال، ویتامین های A، E و C برای محافظت از سلول ها در برابر اکسیداسیون ضروری هستند.

آنتی اکسیدان ها همچنین به بهبود زخم های ناشی از این بیماری کمک می کنند. برخی از آنتی اکسیدان ها میوه ها، سبزیجات و غلات هستند.

اما برای سگ بهتر است مکمل هایی که دامپزشک توصیه می کند به آنها داده شود.

امگا 3 و امگا 6:

چربی های بسیار مهم و ضروری برای بدن هستند.

سگ ها به تنهایی آن را تولید نمی کنند، بنابراین باید در وعده های غذایی به آنها داده شود. با دادن این چربی های اشباع نشده به آنها می توان سیستم ایمنی بدن را تحریک کرد.

همچنین به بهبود پوست و مو کمک می کند. به عنوان مثال، روغن ماهی سالمون یا مکمل ها.

آبرسانی:

به طور معمول یک سگ باید مقدار زیادی آب بنوشد و هیدراته بماند

آنها باید همیشه مقدار زیادی آب شیرین داشته باشند. هیدراتاسیون برای عملکرد اندام های داخلی ضروری است.