بیمارستان دامپزشــکی هامــون
بیمارستان دامپزشــکی هامــون
بیمارستان دامپزشــکی هامــون
بیمارستان دامپزشــکی هامــون
نژاد سگ داگو آرژانتینو که بهش ماستیف آرژانتینی یا آرژانتینو داگو هم می‌گن، یک نژاد قوی و پرانرژی و وفاداره که هم می‌تونه شکارچی خیلی خوبی باشه و هم یه مراقب مهربون واسه صاحبش. خصوصیاتی مثل علاقه زیاد به شکار کردن، اراده خیلی قوی و گاهی اوقات بی‌اعتمادی به غریبه‌ها و حیوونای دیگه باعث می‌شه که هر کسی نتونه Dogo Argentino نگه داره و این نژاد مناسب افراد باتجربه هست.
داگو آرژانتینو یک نژاد درشت و قوی و عضلانیه که برای شکار حیوونای بزرگ پرورش داده شده و بعضیا می‌گن یکی از اهداف پرورش ماستیف آرژانتینی شکار گراز بوده. جد این سگ‌ها یک نوع سگ بزرگ و خشن از نسل ماستیف به اسم سگ جنگی کوردوبا بوده که حالا منقرض شده و همونطور که از اسمش معلومه فقط برای یک کار پرورش داده می‌شده: جنگ.
دوگو ارژانتینو اخلاقای تهاجمیش کمتر شده تا بتونه موقع شکار با سگ‌های دیگه همکاری کنه. خلاصه علاقه زیادی به جنگیدن نداره، ولی بعضیا به خاطر قدرت و ذات شجاعشن برای جنگ تربیتش می‌کنن. به خاطر همین ژن جنگی که داره، ممکنه با سگ‌های دیگه هم به مشکل بخوره. باید از بچگی با سگ‌های دیگه معاشرت داشته باشه تا عادت کنه ولی بازم احتیاطا بهتره کنار سگ دیگه‌ای از جنس خودش (منظور نر یا مادگی) نگهش ندارین.
این نژاد از نسل سگ‌های شکاری (تازی) هم هست و به همین خاطر دائم توجهش به بوهای اطرافش جلب می‌شه و این مساله موقع آموزش خیلی وقت‌ها حواسشو پرت می‌کنه.
این سگ‌ها موقع شکار خیلی وحشی هستن ولی غیر از اون روحیه شادی دارن و خیلی هم به خانواده و صاحب‌شون وفادارن. محل نگهداری این ماستیف حتما باید دورش یک حصار بلند و محکم داشته باشه وگرنه هر حیوانی رو که ببینن دنبالش می‌دوئه یا همین‌جوری برای خودشون راه می‌افته و می‌ره.
خلاصه مشخصات ماستیف آرژانتینی این نژاد قدش تا شونه تقریبا ۶۰ تا ۷۰ سانته و نرها معمولا ۳-۲ سانتی از ماده‌ها بلندترن.
وزن سگ داگو آرژانتینو معمولا حدود ۳۵ تا ۴۵ کیلو هست. طول عمر ماستیف آرژانتینی در صورتی که خوب ازش نگهداری و مراقبت بشه حدود ۹ تا ۱۵ ساله.
نگهداری سگ داگو آرژانتینو توی آپارتمان یا خونه‌های کوچیک تقریبا ممکن نیست تربیت کردنش راحت نیست و نگهداریش هم برای آدمای کم تجربه خیلی آسون نیست حساسه و از بداخلاقی صاحبش یا سر و صدا ناراحت می‌شه از تنهایی خیلی خوشش نمیاد و نباید مدت زیادی تنهاش گذاشت با سرما چندان میانه خوبی نداره رابطه‌اش با خانواده صاحبش خیلی خوبه، ولی خیلی حوصله شلوغ‌بازی بچه‌ها رو نداره با سگ‌های دیگه خیلی نمی‌سازه با غریبه‌ها هم چندان میانه خوبی نداره ریزش آب از دهنش زیاده بازیگوشه و اگه چیزی توجهش رو جلب کنه فوری می‌دوئه دنبالش بیماری‌های نژادی داگو آرژانتینو این نژاد مثل هر سگ دیگه‌ای باید معاینه‌های دامپزشکی مرتب انجام بشه، دندون‌های حیوون رو تمیز نگه دارین و کارایی مثل حمام کردن و برس کشیدن هم هر وقت لازم شد انجام بدین. گوش‌های حیوون رو هر هفته چک کنین و گرفتن ناخن هر ماه یک بار کافیه.
حدود ۱۰ درصد سگ‌های داگو آرژانتینو اصیل توی یک گوش یا هر دو تا گوش مشکل ناشنوایی دارن. علاوه بر مشکل ناشنوایی، بعضی بیماری‌های دیگه مثل کم کاری تیروئید، آب سیاه چشم (گلوکوم) و فلج حنجره هم توی این سگ‌ها دیده می‌شه. یکی دیگه از مشکلات شایع‌شون هم دیسپلازی مفصل ران هست که معمولا تو نژادهای درشت و سنگین به وجود میاد.
داگو آرژانتینو موهای کوتاه و کاملا سفیدی داره (البته روی سر بعضیاشون هم یک لکه سیاه هست). از یک طرف کوتاه بودن موها باعث می‌شه که برس زدنش راحت‌تر باشه، ولی از طرفی هم به خاطر هیکل درشتش تمیز کردن و برس زدن یک خورده مشکل می‌شه. این سگ‌ها رو باید هر هفته برس بزنید و هر سه ماه یک بار (یا اگه کثیف شدن زودتر) بشورین. دوگو آرژانتینو هم ریزش مو داره ولی چون موهاش کوتاهه خیلی به چشم نمیاد.
اگه فعالیت جسمی و ذهنی کافی نداشته باشه که بتونه انرژی‌شو تخلیه کنه و کارای جالب انجام بده ناراحت و بی‌حوصله می‌شه و معمولا خیلی پارس می‌کنه و هر چی گیر میاره می‌جوئه و داغون می‌کنه.
مطالب مرتبط
بیمارستان دامپزشکی هامون
.jpg)
